"Το τραύμα δεν είναι ισόβια καταδίκη" - PeterLevine
"Το σώμα ενέχει το βίωμα. Το σώμα ξέρει..." - Ε. Gendlin
To ψυχικό τραύμα συνδέεται με τον "μύθο της Μέδουσας". Σύμφωνα με τον μύθο αυτό, όποιος κοίταζε την Μέδουσα κατάματα, πέτρωνε. Μόνο ο Περσέας μπόρεσε να την αποκεφαλίσει. Χρησιμοποιώντας την λαμπερή ασπίδα του, μέσα από αυτήν, είδε τον αντικατοπτρισμό της Μέδουσας και έτσι μπόρεσε να την αποκεφαλίσει. Έτσι γίνεται και στο τραύμα. Αν επιχειρήσουμε να αντιμετωπίσουμε το τραύμα κατάματα, ο φόβος μας ακινητοποιεί.
Στην focusing τραυματοθεραπεία, το τραύμα προσεγγίζεται μέσω της "βιωμένης αίσθησης" . Παρόλο που η έννοια της "βιωμένης αίσθησης" είναι λίγο περίπλοκη, μπορούμε να την περιγράψουμε απλά, ως τα αισθητηριακά, συναισθηματικά και γνωσιακά ερεθίσματα που είναι «αποθηκευμένα» στο σώμα μας.
Κατά την διαδικασία αυτή, επιχειρείται η δημιουργία ενός κλίματος ασφάλειας και εμπιστοσύνης, μέσω της ποιότητας της παρουσίας (Rogers,1986) του θεραπευτή. Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο θεραπευόμενος, έχοντας μια αίσθηση ελέγχου, επιτρέπει την επεξεργασία της τραυματικής του εμπειρίας. Η διαδικασία αυτή είναι μεταμορφωτική, τόσο για τον θεραπευόμενο, όσο και για το περιβάλλον του.